Stille winterse zachtgrijze dag aan bevroren duinven

Waterkoud tot op het bot.

Stille winterse dag aan bevroren duinven. De zon kwam niet door maar gaf af en toe een glimp. De oever met bossages en bomen, het bevroren water, de lucht, alles in een winters grijs dat licht en kleur afgaf.
Het licht drong door tot diep in ’t kale ondoordringbare waardoor transparantie ontstond.

Schoonheid van winterslicht.

Met breed penseel in wit-grijzen opgezet door partijen samen te voegen in beweging, ritmes en groot gebaar. In deze onderlaag meer naar ’t individuele en verstrengelde gewerkt ook weer via vlek, vlak, lijn en ritme in mauves en onversneden kleur.

Opgetild door lichtende grijzen.

Wil je meer weten over dit werk?