Schitteringen aan een herfstoever

Met nevel overgoten herfstochtend. In de stilte van het diepe donker lag de dauw te schitteren. De zon verscheen traag met lange ademteugen wind en bracht de vroegte naar het middaguur. Vanuit wit-geel-roze-blauwe opzet naar intimiteit van de duinven oever geschilderd tot onversneden donkeren, grijzen en cadmiums. Van het binnenste naar ‘ophogen’ of andersom, naar gelang de schoonheid van deze dag zich liet ontvouwen.

Wil je meer weten over dit werk?